به نقل از «آنا»

شب خاطره‌انگیز آرمین در فرهنگسرای بهمن

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۵۹۸۱۵

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، سی‌ونهمین دوره جشنواره موسیقی فجر این روز‌ها در حال برگزاری است و اجرا‌های مختلف مربوط به این رویداد در سرتاسر پایتخت، حال و هوای ویژه‌ای به تهران بخشیده است. یکی از نکات جالب توجه جشنواره امسال حضور ستاره‌های موسیقی پاپ در جنوب شهر تهران برای اجرای کنسرت است، در طول روز‌های اخیر تعداد زیادی از ستاره‌های مطرح در سالن شهید آوینی فرهنگسرای بهمن به روی صحنه رفتند و در حالی پیش از معمولا در سالن‌های بالای شهر با هوادارانشان هم نفس می‌شدند، این بار فضای جدیدی را تجربه کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شب گذشته در خلال سومین شب از جشنواره امسال نوبت به آرمین زارعی رسید که با اجرا در فرهنگسرای بهمن، رودرروی هوادارانش بایستد و طی دو سانس با ذوق برای آنها برنامه اجرا کند. محوطه بیرونی فرهنگسرای بهمن مثل همیشه شلوغ و پرترافیک است، پارکینگ فرهنگسرا هم هرچه به ساعت اجرا نزدیک می‌شویم، پر‌تر می‌شود. نوجوان‌ها و جوان‌های ۲۰ تا ۲۵ ساله که مخاطبان اصلی آثار آرمین زارعی هستند، سعی می‌کنند به سرعت خودشان را به سالن برسانند و روی صندلی‌های خود بنشینند.

طبق معمول اکثر اجرا و برنامه‌ها، کنسرت آرمین هم با حدود ۲۰ دقیقه تاخیر آغاز شد. اگرچه که حتی در زمان اجرای قطعات اولیه هم بودند کسانی که دیر رسیده بودند و با عجله به دنبال شماره صندلی‌های خود می‌گشتند.

از سرگرمی تا دیوونه

آرمین کنسرت خود را با اجرای قطعه «سرگرمی» آغاز کرد که شدیداً مورد استقبال نوجوانان و جوانان حاضر در سالن قرار گرفت. او پس از این قطعه بلافاصله دومین آهنگش یعنی «دوست دارم» را اجرا کرد و بعد از این دو قطعه به خوش و بش با حاضران در سالن پرداخت.

«بگو کجایی»، «طرفدارمه»، «بذار پلی شه موزیکم»، «نوستالوژی» و «دوباره برگرد» قطعات مختلفی بودند که این خواننده جوان و پرطرفدار روی صحنه تالار آوینی اجرا کرد و طرفدارانش را بسیار هیجان‌زده کرد. در ادامه با اجرای دو قطعه محبوب «حالا هی» و همچنین «دارم هواتو» سروصدای زیادی در فرهنگسرای بهمن به راه انداخت. نورپردازی جذاب و استفاده به اندازه از مه فضای جذابی را در سالن به وجود آورد.
یکی از بخش‌های جذاب کنسرت زارعی اجرای قطعه «نه نرو» بود، همزمان با شروع این قطعه مخاطبان حاضر در سالن چراغ تلفن‌های همراه خود را روشن کردند و تصویری جذاب از این شب به ثبت رسید. پس از این نیز قطعه «دلم تنگه واسه تو آره شدیداً» که آن نیز از محبوب‌ترین آثار این خواننده است به اجرا درآمد. پس از این اجرا آرمین یکی از قطعات معروف و البته قدیمی خود به نام «دیوونه» اجرا کرد که علاوه بر مخاطبان نوجوانش، برای بزرگتر‌های حاضر در سالن نیز قطعه‌ای آشنا بود.

«پایتم»، «بگو بینم» و «بارون» دیگر قطعاتی بودند که توسط این خواننده پاپ به اجرا درآمد. البته زارعی برای آخر برنامه خود قطعه «ایران» (دیگه وقتشه سکوتو بشکنم) را در نظر گرفته بود، قطعه‌ای که او آن را قطعه همبستگی مردم ایران نامید. اجرای این قطعه نیز با استقبال خوبی همراه بود. اما به اصرار حاضران در سالن زارعی کنسرتش را با اجرای مجدد قطعه «دیوونه» به پایان رساند.

یک سالن استاندارد یک اجرای جذاب

سالن شهید آوینی فرهنگسرای بهمن ۱۵۵۰ نفر گنجایش دارد که در زمان این اجرا می‌توان گفت بیش از ۹۵ درصد سالن پر بود و همه یک صدا خواننده محبوبشان را تشویق می‌کردند. صدای جیغ و فریاد طرفداران جوان و نوجوان آرمین هم تقریبا در تمام لحظات اجرا بلند می‌شد و در هر لحظه حداقل بودند یکی دو نفر که نامش را فریاد بزنند و بالا و پایین بپرند. زارعی هم در این کنسرت برای مخاطبانش سنگ تمام گذاشت و هم از قطعات قدیمی و هم از قطعات جدیدش برای طرفدارانش خواند و فضای سالن را حسابی پرشور کرد. در برخی قطعات مثل قطعه «نوستالژی» هم او بیشتر میکروفن را سمت حاضران در سالن می‌گرفت و به نوعی شنونده اجرای مردم بود.

سالن شهید آوینی، باوجود گنجایش مناسبش، چیدمان درست صندلی‌ها، فاصله مناسب مخاطب با خواننده و مزایای مختلف دیگر، اما یک ایراد هم دارد که ممکن است در طول اجرا کمی آزاردهنده باشد. سیستم صوتی این سالن کیفیت مطلوبی ندارد که برای یک سالنی که در آن کنسرت برگزار می‌شود ضعف بزرگی به حساب می‌آید. زمانی که خواننده شروع به خواندن میکرد و نوازندگان نیز کارشان را آغاز می‌کردند، گویا فشار زیادی به سیستم صوتی سالن وارد می‌شد و همین ماجرا کیفیت صدایی که پخش می‌شد را به شدت پایین می‌آورد. البته که این مشکل بیشتر در قطعات اولیه کنسرت نمود داشت و مسئولان سالن و گروه صدای کنسرت با تنظیم سیستم‌هایشان این نقص را برطرف کردند.

محمدرضا حسینی (گیتار بیس)، مهراد حیدری (گیتار الکتریک)، مسعود کیانی (درامز)، کوروش کشاورز (ویولون سل)، علیرضا پاک نیت (گیتار الکتریک و گیتار آکوستیک) و محمدرضا رهنما (کیبورد و رهبر ارکستر) نوازندگانی بودند که آرمین زارعی را در اجرا‌های شامگاه چهارشنبه همراهی کردند.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: جشنواره موسیقی فجر موسیقی پاپ جشنواره فجر فرهنگسرای بهمن فرهنگسرای بهمن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۵۹۸۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مظلوم‌تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ کنسرت «اشعار نو از نغمه‌های کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شب‌های پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیف‌ها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودی‌های قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.

صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را می‌خوانید:

لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .

کنسرت نغمه‌های کهن یا اشعاری نو از نغمه‌های کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمه‌های با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمه‌هایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیین‌های مناطق مختلف  هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمه‌های آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.

چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟

از سویی به جهت حمایت‌های فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم

درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟

اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق می‌افتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،‌عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبه‌ای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.

با توجه به مبالغ بالای کنسرت‌ها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟

در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینه‌های کنسرت‌ها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار می‌شود اگر بخشی از هزینه‌ها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر می‌شود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانه‌های دولتی با حمایت‌هایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.

ما امروز می‌بینیم که حتی خواننده‌های شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقی‌های الکترونیک و موسیقی‌های غیر ایرانی می‌آورند، حتی به نظر من آن موسیقی‌ها موسیقی‌های پاپ نیست همانطور که بهتر از من می‌دانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی می‌تواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقی‌هایی که توسط بعضی از خواننده‌ها اجرا می‌شود و به روی صحنه می‌رود موسیقی‌های پاپ نیستند.

البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آن‌ها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقی‌ها منجر به این می‌شود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما می‌شنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد،‌ این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم‌ تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.

متأسفانه به دلیل ذائقه‌ای که توسط عده‌ای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،‌عود، سازها کوبه‌ای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخه‌های موسیقی اصیل ایرانی هستند. 

شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت می‌کند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.

به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشته‌ام می‌گویم، که اتفاقاً مردم در مناسبت‌های آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آواز‌ها هستند، اگر این آواز‌ها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.

ما انسان‌ها دارای حالت‌های مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالت‌ها موسیقی خاص خود را طلب می‌کنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگ‌ها که از دل فرهنگ خودمان بیرون می‌آید ادای دین می‌کنیم و به آن اصالت می‌دهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالت‌ها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.

بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد می‌شود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو می‌شویم، در حال حاضر کنسرت‌هایی که در سالن‌های مجلل برگزار می‌شوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازه‌ای که کارمان راه بیافتد.

انتهای پیام/